نیستی...ولی انگارهستی

سلام شکوفه گلابی من

کاش وقتی نیستی علائم بودنت نباشه. سردرد.سرگیجه.تهوع.ایناعلائمیه که همراه منه وهرکس میبینه میگه حتما توراهی داری. حتی گاهی توی شکمم  یه چیزی مثل نبض میزنه. یه چیزی مثل ماهی سرمیخوره.  دقیقا مثل وقتی آبجی جونت توی شکمم بود. اما پوچه اینبار.گاهی اینقدر سنگینم که خودمم شک میکنم به بودنت ولی انگار همه این علائم بخاطر ضعف بعداز پایان شیردهیه و هیییییییییچچچچچچچچچ خبری از وجود یه نور بهشتی نیست.

خدایا

این روزای نزدیک به ماه مبارکت دلم بیشتر میگیره . دلم بیشتر وجود یه فرشته ناز رو طلب میکنه. دلم بیشتر برای آغوش کشیدن یه نوزاد پرمیکشه . برای بارداری مجدد. برای روزهای آخر و سنگینی و نخوابیدن. برای دردهای شیرین زایمان . برای اون لحظه هایی که بخاطر وجود یه گل پاک به تو نزدیکترم. بخاطر معصومیت بعداز زایمان بخاطر اومدن یه معصوم کوچک.

خدایا

این آخرین روزهای ماه شعبان باتمام وجود ازت میخوام شیرینی تک تک لحظات مادر بودن رو به همه دختران پاک سرزمینم و همه آرزومندانش بچشونی

الهی آمیییییییییییین